Πόσο ανάγκη έχουμε φέτος να κάνουμε ένα διάλειμμα. Να πάρουμε μια ανάσα και να βουτήξουμε στα διάφανα νερά της ανεμελιάς. Ξαπλωμένοι κάτω από τα αρμυρίκια... διαβάζοντας ένα βιβλίο. Με το αλάτι της θάλασσας στο κορμί, να καταστρώνουμε σχέδια για ένα αύριο το οποίο μας ταιριάζει περισσότερο από τα κλειστοφοβικά σενάρια που κάποιοι έχουν στο νου τους για λογαριασμό μας.

Φέτος όλα είναι διαφορετικά…Η οικονομική κρίση ανέτρεψε τα δεδομένα του κόσμου, μοίρασε την τράπουλα ξανά και δυστυχώς την παρτίδα την κέρδισαν η ανασφάλεια και ο πανικός.

Το καλοκαίρι μας βρήκε να νιώθουμε όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη να αποδράσουμε από την πραγματικότητα. Και παρά το οικονομικό ζόρι οργανώνουμε τη φυγή μας …με όποιο τρόπο μπορούμε…Και κυρίως μιλώντας για απόδραση, όχι για διακοπές!

Ονειρευόμαστε μικρές στιγμές γεμάτες μαγεία. Όχι πολυτέλειες! Ούτε υπερπαραγωγές! Ανυπομονούμε να κάνουμε μια βόλτα στην ερημιά και να καταλήξουμε στον πιο ψηλό βράχο κοιτάζοντας το πέλαγος. Να κάνουμε όνειρα ξανά…Το βράδυ να διαλέξουμε το πιο απλό και αέρινο από τα φορέματά μας και να βγούμε βόλτα με παρέα. Παρέα με εκείνο το ξεχασμένο εφηβικό μας γέλιο, να αρχίσουμε να διαγράφουμε όλα όσα μας χάλασαν στο γκρι του χειμώνα...

Αλλά πάνω απ’ όλα να έρθουμε πιο κοντά στον εαυτό μας. Γυμνοί μπροστά στα θέλω μας και τα όνειρά μας. Να βάλουμε σε πρώτο πλάνο τον πιο τρυφερό, τον πιο ανέμελο εαυτό μας που κρύβουμε καλά για να μην τον τσακίσει η καταιγίδα της καθημερινότητας….Και εκεί στην εξωστρέφεια του καλοκαιριού να ορκιστούμε ότι δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν μα σε κανέναν να μας χαλάσει το κέφι.

Να μην αφήσουμε τίποτα να μας σταματήσει αν δεν πάρουμε αυτό που μας αξίζει: τη χαμένη μαγεία της ζωής, η οποία κρύβεται πάντα σε απλά πράγματα, στις μικρές χαρές που θα έρθουν…

Ας είμαστε έτοιμοι λοιπόν…