Θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάτι. Χθες ο γιος μου (Β΄ Λυκείου) πήγε με το σχολείο του ημερήσια εκδρομή στη Θεσσαλονίκη. Ένας από τους συνοδούς καθηγητές πήρε την πρωτοβουλία και πήγε τα παιδιά στο ΑΠΘ για να παρακολουθήσουν ένα μάθημα. Τυχαία η επιλογή, στη φιλοσοφική. Ο στόχος ήταν να δουν τα παιδιά την κατάσταση μέσα στο Πανεπιστήμιο και να συζητήσει μαζί τους γι αυτήν.
Η περιγραφή του γιού μου ομολογώ με ανατρίχιασε. Μου είπε ότι κυριολεκτικά έσπρωξαν κάποιους μισολυπόθυμους που κάθονταν στις σκάλες για να ανέβουν, ο χώρος ήταν βρώμικος παντού, υπήρχε κόσμος που φαινόταν ότι καμμία σχέση δεν είχε με την εκπαιδευτική κοινότητα (μετανάστες αλλά και ζητιάνοι!) και άλλα πολλά...
Δεν είπα τίποτα... ήταν ήδη πολύ προβληματισμένος μια και τα είχε ακούσει αλλά προφανώς άλλο να τα ακούς άλλο να τα βλέπεις.
Τι να πω σε ένα παιδί Β' Λυκείου άριστο μαθητή, που ψάχνει να βρει το δρόμο του, διαβάζει και κάνει φροντιστήρια και τον περιμένει αυτό το χάλι;
Λυπάμαι και ελπίζω να ανοίξει τα φτερά του να φύγει αλλού για σπουδές και να μπορώ εγώ και ο πατέρας του να τον βοηθήσουμε σ΄αυτό.
Η κατάσταση στα Πανεπιστήμια θα χειροτερέψει περισσότερο το επόμενο διάστημα, ότι βλέπουμε μάλλον είναι η αρχή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου